Bugün kendimizle, diğer insanlarla ve dünyayla (çevreyle) ilgili bildiğimiz, inandığımız her şeyin toplamı içimizdeki çocuk.
Çok otomatik olarak çalışan, duygusal bir öğrenme bu. Anlat deyince anlatamayabilirsin. Ama yaşarken, bu öğrendiklerinin seni zorladığını, sana ait olmadığını hissedebilirsin.
Kendi kararlarını vermek istiyor ama daima bir onay bekliyor olabilirsin örneğin. Çocuğuna bağırdıkça pişman oluyor ama öfkelenmekten kendini alamıyor olabilirsin. Hayır demek, karşı çıkmak istiyor ama yine kendini kafa sallarken buluyor olabilirsin.
Bugün isteyip gerçekleştirmeye güç bulamadığın her hedef, neden o kadar kızdığına anlam veremediğin her davranış, hala eteğinden çekiştirip duran içindeki çocuğun korkusundan, telaşından, güven arayışından.
O çocuk kim? İhtiyacı ne? Ne olmasını bekliyor?
...